środa, 29 sierpnia 2018

Wyczekiwajki września 2018


Siemanko, Książkoholicy!
Jesień się zbliża wielkimi krokami. Wieczory stają się coraz dłuższe, a to oznacza... więcej czasu na czytanie! Po przejrzeniu zapowiedzi wydawniczych stwierdzam, że książek to nam na pewno nie zabraknie. Zapraszam Was na zestawienie pozycji, które przyciągnęły moją uwagę. Jednak ostrzegam - to są najbardziej obszerne Wyczekiwajki w historii bloga 😉

Natalia Sońska, Listy (nie)miłosne, Wydawnictwo Czwarta strona, 
Premiera: 05.09.2018 r. 

Dla wszystkich fanów książek Jojo Moyes i filmu "P.S. I love you".
Nareszcie polska autorka, która potrafi zawierać w swoich powieściach tyle emocji!
Była z nim naprawdę szczęśliwa. Planowali wspólnie przyszłość, mieli nawet spisaną listę rzeczy, które chcą zrobić razem. Jednak on odszedł, zostawiając tylko list. I rozpacz, którą ona jeszcze długo będzie nosić w sercu. Czy ktoś, kto od zawsze na nią czeka i jest gotów zrobić dla niej wszystko, dostanie swoją szansę?


                          JP Delaney, W żywe oczy, Wydawnictwo Otwarte,                                       Premiera: 05.09.2018 r. 
Spotkał ją. Uwierzył jej. Nie powinien.
Nawiąż rozmowę z wyznaczonym mężczyzną. Nie bądź za szybko bezpośrednia. To on musi złożyć propozycję, a nie na odwrót. Zarejestruj całą rozmowę.
Claire kłamie zawodowo. Wydaje się, że jest stworzona do roli, w którą się wcieli. Na zlecenie firmy prawniczej specjalizującej się w sprawach rozwodowych ma demaskować niewiernych mężów i dostarczać niezbite dowody ich zdrady. To ona ma dyktować reguły gry. Gdy „klientem” Claire zostaje interesujący profesor Patrick Fogler, stawka gwałtownie rośnie.
W grze gęstej od mrocznego uwodzenia, manipulacji i niedopowiedzeń role zaczynają się niebezpiecznie odwracać...

Anna H. Niemczynow, Zostań ile chcesz, Wydawnictwo Filia, 
Premiera: 05.09.2018 r. 
Kobieta z przeszłością i mężczyzna po przejściach, prawie jak w piosence Osieckiej.

Piękna, mądra, utalentowana i świetnie zorganizowana, Alicja zdaje się być perfekcjonistką. Tymczasem w środku jest rozbitą na milion kawałków zawiedzioną i oszukaną kobietą, próbującą na nowo zbudować jak najlepszy świat dla siebie i ukochanego dziecka. 
Również Maciej wydaje się człowiekiem, któremu nic nie brakuje. Jednak za zamkniętymi drzwiami ogromnego domu, każdego dnia zmaga się z doświadczeniem odrzucenia, podwójnej zdrady i oszustwa. 
Pewnego dnia ich drogi się krzyżują. Czy przygnieceni bagażem złych doświadczeń spróbują pokonać wzajemną nieufność? Czy miłość, o której oboje marzą, ma szansę się spełnić? Czy warto zaufać słowom, zostań ile chcesz?
Tę historię napisało samo życie! Książka Anny H. Niemczynow to urzekająca, ciepła i niosąca nadzieję powieść zainspirowana losami autorki.

Diane Chamberlain, Skradzione małżeństwo, Wydawnictwo Prószyński i S-ka,
Premiera: 18.09.2018 r. 

Jeden błąd, jedna pamiętna noc i życie Tess DeMello zmienia się na zawsze.

Rok 1944. Młoda Tess DeMello niespodziewanie zrywa zaręczyny z ukochanym mężczyzną i wyprowadza się z Baltimore do Hickory, małego miasteczka na południu Stanów Zjednoczonych, aby tam poślubić człowieka, którego widziała tylko jeden raz w życiu. Nowe otoczenie – teściowa, młoda szwagierka, przyjaciele domu, a także mieszkańcy Hickory – nie odnosi się przyjaźnie do obcej, która pojawiła się całkiem nieoczekiwanie i sprzątnęła jedną z najlepszych partii w mieście, bogatego właściciela fabryki mebli. Henry Kraft jest człowiekiem skrytym i melancholijnym, a po cichym i skromnym cywilnym ślubie małżeńskie życie młodej pary w zasadzie nie istnieje. Tess szybko zaczyna rozumieć, że wpadła w pułapkę bez wyjścia, tym bardziej że odchodząc, spaliła za sobą wszystkie mosty, a jej matka niedawno zmarła. W gęstniejącej atmosferze niechęci i sekretów życie wkrótce staje się nie do zniesienia. 
Kiedy w regionie wybucha epidemia polio, mieszkańcy Hickory zbiorowym wysiłkiem w ciągu zaledwie pięćdziesięciu czterech godzin uruchamiają w swoim mieście specjalistyczny szpital. Tess, dyplomowana pielęgniarka, wbrew woli męża zgłasza się do pracy i wśród pacjentów, przeważnie dzieci, na nowo odnajduje sens życia. Tymczasem postępowanie Henry’ego z dnia na dzień budzi w niej coraz więcej podejrzeń. Czy zdoła wyjaśnić tajemnice swojego małżeństwa i wyprowadzić swoje życie na prostą?

Remigiusz Mróz, Kontratyp, Wydawnictwo Czwarta strona, 
Premiera: 19.09.2018 r. 


W drodze na Annapurnę, jeden z najgroźniejszych szczytów na świecie, ginie troje polskich wspinaczy. Ekipy ratunkowe odnajdują jedynie przysypane śniegiem, poskręcane liny, ale nie trafiają na żaden inny ślad po grupie.


Kilka tygodni później jedyna członkini wyprawy pojawia się na granicy nepalsko-tybetańskiej, po czym zostaje zatrzymana. Polscy śledczy przewożą ją do kraju, gdzie ma odpowiadać za zabójstwo – okazuje się bowiem, że aby przeżyć w górach, doprowadziła do śmierci swoich towarzyszy.
Co wydarzyło się w drodze na Annapurnę? I skąd śledczy mają dowody obciążające kobietę? Oprócz znalezienia odpowiedzi na te pytania, Joanna Chyłka musi zmierzyć się z własnymi problemami i groźbami człowieka twierdzącego, że to on niegdyś zaatakował ją kwasem…

Michelle Richmond, Rok we mgle, Wydawnictwo Otwarte, 
Premiera: 19.09.2018 r. 
W gęstej mgle? W falach Pacyfiku? Na parkingu? W ciężarówce nieznajomego? Gdzie zniknęłaś?
Abigail i Jake wkrótce zamierzają się pobrać. Abigail jest młodą fotografką, która po tragicznej śmierci partnera układa sobie życie na nowo. Jake rozstał się z żoną. Samotnie wychowuje sześcioletnią córeczkę Emmę. Pewnego dnia Abigail wybiera się z dziewczynką na plażę. Kiedy robi zdjęcia, traci ją z oczu na kilkanaście sekund. Kilkanaście sekund, które zmieni się w najgorszy rok jej życia…

Daria Orlicz, Diabelski Młyn, Wydawnictwo HarperCollins, 
Premiera: 19.09.2018 r. 
Niewielkie nadmorskie miasteczko w pełni letniego sezonu to tylko na pozór sielskie miejsce. I tutaj są ludzie, którzy bez skrupułów, czasem jedynie dla kaprysu, krzywdzą innych.
 Czy za śmiercią młodziutkiej, ciężarnej Litwinki i porwanej sprzed klubu fitness blondynki stoją te same osoby? Kto brutalnie zgwałcił jedną z turystek i kim jest człowiek szantażujący rodzinę miejscowego prawnika?
Odpowiedź na te pytania musi znaleźć młodszy aspirant Krzysztof Bugaj – seksoholik rozdarty pomiędzy rozchwianą emocjonalnie żoną a zaborczą kochanką.
 „Diabelski młyn” to historia o naiwnej ufności, za którą trzeba czasem zapłacić najwyższą cenę, i dramat tych, którzy zbyt pochopnie zapraszają do swojego życia zupełnie obce osoby. To opowieść o ludziach, którzy pragnąc lepszego losu, nieświadomi zagrożenia, otwierają drzwi złu w najczystszej postaci.


Magdalena Witkiewicz, Nie ma jak u mamy, Wydawnictwo Filia, 
Premiera: 19.09.2018 r. 
Tęskniliście za Milaczkiem? Młodą kobietą, która nieustająco poszukuje miłości swojego życia? Milenka, którą pokochały polskie czytelniczki wraca po dziesięciu latach!
Sprawdźcie co wydarzyło się przez ten czas u ekscentrycznej Zofii Kruk, jak potoczyły się losy Milaczka i na kogo wyrosła rezolutna sąsiadka zwana Bachorem.
Kiedy tak naprawdę zaczyna się kryzys wieku średniego, czy jedwabna piżama to odpowiedni strój by wystąpić przed własnym szefem i czy łatwo jest zwolnić nianię i wdrożyć „Projekt Matka” to tylko niektóre z wyzwań, przed którymi staną bohaterki bestsellerowej serii o Milence.
Po przeczytaniu tej książki zapragniesz przytulić wszystkich, których kochasz!
Magdalena Witkiewicz jak zwykle uroczo, mądrze i z humorem opowiada o kobietach i ich życiowych rozstajach. O sile, która w nich tkwi i o wielkiej potrzebie happy endu. Daje swoim czytelniczkom to, co najcenniejsze: PRZYJAŹŃ, WSPARCIE I NADZIEJĘ, że warto wierzyć w dobre zakończenie.

19.09.2018 r. mają również wznowienie poprzednie części o Milczku. 



To by było na tyle. Cudowny będzie ten wrzesień. Które książki Was zaciekawiły?

Dobrego dnia, 


niedziela, 26 sierpnia 2018

„Metoda na wnuczkę” Marty Obuch


Adam Gryziewicz to dentysta, który po tym gdy spotkał kobietę swojego życia i został przez nią źle zrozumiany, jest zmuszony do udawania romantycznego artysty. Sprawa nie jest taka łatwa jak mogłoby się wydawać. Przede wszystkim dlatego, że jako artysta, Adam musi dysponować pracownią. Dodatkowo zobowiązał się do wykonania portretu, pomimo tego że nie potrafi malować. Kobieta, dla której dentysta stracił głowę jest mądra i bystra, również jest osobą zabieganą - musi znaleźć złodzieja obrazu, wyswatać przyjaciółkę i uchronić brata przed małżeństwem z zołzą, a także utrzeć nosa egoistycznemu pseudoartyście. Gdyby tego było mało, zza groby odzywa się prababcia Matylda...


~*~

„Metoda na wnuczkę” to moje pierwsze spotkanie z twórczością Marty Obuch. Jak dotąd do takiego typu literatury podchodziłam dość sceptycznie. Bardzo często trafiałam na komedie kryminalne, które z założenia miały mnie śmieszyć, miałam przy nich dobrze się bawić, a tak naprawdę wprowadzały mnie w stan... zażenowania. W przypadku „Metody na wnuczkę” sytuacja wyglądała zgoła inaczej. Naprawdę bardzo dobrze się bawiłam! Były sytuacje, kiedy to śmiałam się do łez. 

Komedia napisana jest lekkim językiem. Czytałam ją z wielką przyjemnością i zaangażowaniem. To jest naprawdę pierwsza komedia kryminalna, która aż tak mi się podobała. Jest to spowodowane humorem autorki, który zdecydowanie do mnie trafia. Nie jest on wymuszony, dialogi są przezabawne, a sytuacje i zachowania bohaterów nie były żenujące. Odpoczęłam i odprężyłam się podczas lektury. Nie jest to jednak literatura górnolotna, o czym należy pamiętać. Ale na „odmóżdżenie” sprawdzi się idealnie. Bardzo polubiłam również bohaterów wykreowanych przez Martę Obuch. Każdy z nich jest inny, i czym innym mnie zaskoczył. Autorka na każdego z nich miała zupełnie odrębny plan i wykonała go w 100%. Oczywiście najbardziej polubiłam babcię Walerię i dziadka Andrzeja, którzy, moim zdaniem, wiodą prym w tej książce. 

Podsumowując, „Metoda na wnuczkę” to bardzo dobra komedia kryminalna, która gwarantuje dobrą zabawę. Nie jestem fanką takiego typu literatury, ale w tym przypadku zaskoczyłam się pozytywnie. Jest to idealna pozycja, aby odpocząć i się zrelaksować. Jeśli kiedyś będę potrzebować poprawiacza humoru w postaci książki, na pewno sięgnę po jakąś inną komedię Marty Obuch. 




środa, 22 sierpnia 2018

„Ostatni list od kochanka” Jojo Moyes

Książka „Ostatni list od kochanka” to już moje trzecie spotkanie z Jojo Moyes. Dwa pierwsze - „Zanim się pojawiłeś” i „Kiedy odszedłeś” bardzo mi się podobały (szczególnie ta pierwsza, bo uważam, że druga była pisana na siłę). Dlatego też z racji szału na „Ostatni list od kochanka” postanowiłam i ja zapoznać się z tą książką. I... żałuję. 

Ellie jest młodą dziennikarką „Nation”. Podczas swojej pracy natrafia na ślad romansu sprzed lat - młodej mężatki Jennifer i Anthony'ego, szorstkiego, ale zarazem wrażliwego reportera. Po ich miłości pozostały tylko listy. Czytając je, Ellie jest nimi zafascynowana. Postanawia więc poznać historię tego zakazanego związku i dowiedzieć się, jak się skończył. Czy historia miłosnego skandalu z przeszłości może zupełnie odmienić życie samej Ellie, która również w życiu prywatnym pełni rolę kochanki? 


Już dawno tak bardzo nie zawiodłam się na jakieś książce. Miała to być wzruszająca książka o uczuciach i sile listów miłosnych. Dla mnie niestety nie była. Pozycja ta nie wywołała we nie żadnych emocji - może oprócz tych negatywnych. Nie wzruszyłam się ani przez moment, nie uroniłam ani jednej łzy. Listy, które w założeniu miały dawać do myślenia i zmuszać do refleksji - mnie irytowały. Po prostu czytałam tę książkę (a raczej składałam literki, bo łapałam się na tym, że kompletnie się wyłączam) i czekałam, aż w końcu dobrnę do końca, bo męczyłam się przy niej strasznie. Czasami miałam ochotę ją odłożyć raz na zawsze  i przeczytać coś innego. 

Już od samego początku książka ta wydawała się być bardzo chaotyczna. Za dużo wątków, za dużo ludzi, za dużo retrospekcji i akcji toczącej się na wielu płaszczyznach. Gubiłam się w fabule jak nigdy. Dopiero gdzieś w połowie zaczęłam ogarniać w jakich latach powieści aktualnie dzieje się akcja. Ponadto wydaje mi się, że jest to typ książki, o której za chwilę zapomnę. Nie wniosła nic do mojego życia. Myślę, że za miesiąc nie będę w ogóle pamiętać o czym była, jak się skończyła. 

Czytając recenzje innych blogerek doszłam do wniosku, że jestem ewenementem - wszyscy tą książką są zachwyceni tylko nie ja. Być może jest to spowodowane tym, że w złym okresie życia po nią sięgnęłam. Nie wiem. Wiem tylko to, że autorka skutecznie zniechęciła mnie do sięgania po swoje pozostałe powieści, przynajmniej na razie. 

Podsumowując, nie mogę Wam tej książki polecić skoro mi się nie podobała. Ale bazując na opiniach innych myślę, że jestem jedną z nielicznych osób, które mają takie odczucia co do tej książki. Więc jeśli lubicie powieści Jojo Moyes - przeczytajcie. A jeśli czytałyście, koniecznie dajcie znać, co Wy na jej temat sądzicie. 

PS. Daje ocenę 5/10 tylko dlatego, że pomysł na fabułę miał potencjał i był dość oryginalny. 



Pozostałe książki tej autorki zrecenzowane przeze mnie:

niedziela, 19 sierpnia 2018

„Żona na pełen etat” Agaty Przybyłek

„Żona na pełen etat” to czwarta, a zarazem ostatnia część cyklu Takie życie tylko z mężem. Z całego serca uwielbiam tę serię i jest mi niezwykle smutno, że będę musiała pożegnać się z szaloną Zuzanną. Na szczęście Agata Przybyłek zakończyła tę historię z przytupem! 

Po wielu zawirowaniach, wypadkach i rzekomych zdradach, życie Ludwika i Zuzanny wreszcie powraca na właściwe tory, dlatego też postanawiają postarać się o kolejne dziecko. Nie jest to jednak tak łatwe jakby mogło się wydawać, szczególnie, gdy ich sypialnię co rusz odwiedzają zaaferowani domownicy albo sąsiedzi. W Jaszczurach pojawia się również plotka, zgodnie z którą Zuzanna jest już w ciąży, a ojcem dziecka jest... były narzeczony! Główna bohaterka raz na zawsze postanawia nie tylko uciąć niepochlebne plotki na swój temat, ale także wyjechać, by w spokoju móc postarać się o kolejnego potomka. Oczywiście Agata Przybyłek nie byłaby sobą, gdyby wyjazd ten nie obfitował w katastrofy! 


Agata Przybyłek w ostatniej części cyklu zdecydowanie nie pozwala nam się nudzić. Z zapartych tchem czytałam perypetie zwariowanej Zuzanny, co rusz śmiejąc się pod nosem. Ta kobieta nie ma łatwego życia. W ostatnim tomie znowu będzie musiała się zmierzyć z plotkami, zaściankową mentalnością i ukochaną mamuśką, która pewnego ranka koniecznie musi kupić sobie buty do trumny. Kto to wszystko zniesie jak nie Zuzanna? 

„Żona na pełen etat” to wspaniały poprawiacz humoru, który nigdy Was nie zawiedzie. Doskonale bawiłam się podczas lektury, a wyjazd Zuzanny i Ludwika to dla mnie mistrzostwo! Czymś wspaniałym jest również kreacja bohaterów. Agata Przybyłek wprowadza nas w świat oryginalnych, nieszablonowych i różnorodnych postaci. Każdy z bohaterów jest inny, ma inne przyzwyczajenia i inny charakter. Czasami są może przerysowani, ale to właśnie to nadaje tej serii wyjątkowości i niezwykłego humoru. 

Podsumowując, „Żona na pełen etat” to przezabawne zakończenie cyklu o Zuzannie. Jeśli czytałyście poprzednie części to koniecznie musicie sięgnąć i po tę. Jeśli nie - koniecznie nadróbcie. Potężna dawka humoru gwarantowana!


 Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję autorce! 

Inne książki tej autorki zrecenzowane przeze mnie:

niedziela, 12 sierpnia 2018

„Osiem minut” Darren O’Sullivan


Głównym bohaterem debiutu Darren O'Sullivan jest Chris - zrozpaczony po stracie żony. Obiecał, że wkrótce do niej dołączy. Postanowił trzymać się planu - wybrał dokładne miejsce i godzinę. Przygotował się do tego bardzo długo, zadbał również o to, aby nikt nie musiał patrzeć na jego śmierć. Kiedy już stanął przy krawędzi peronu, jego zamiary zepsuła zdruzgotana Sarah, która nie od razu wiedziała, że uratowała samobójcę. Jednak z biegiem czasu nie mogła przestać myśleć o mężczyźnie, wręcz obsesyjnie go szukała, a później obserwowała. Za wszelką cenę dążyła do tego, aby zbliżyć się do niego. Nie wiedziała jednak, że najlepsze i najbezpieczniejsze dla niej, co mogła zrobić, to zapomnieć o mężczyźnie, który chciał rzucić się pod pociąg. 


~*~ ~*~ ~*~

Ogólnie mówiąc, książka przypadła mi do gustu, szczególnie biorąc pod uwagę, że to debiut. Ani przez chwilę autor nie pozwolił mi tego odczuć. Ponadto sam pomysł na fabułę wydaje mi się być bardzo dobry i dość oryginalny, a na pewno trzymający w napięciu. Naprawdę czytałam tę książkę z zapartych tchem. Z wypiekami na twarzy śledziłam losy Chrisa i czy uda mu się w końcu spotkać z żoną. Byłam również bardzo ciekawa jaką rolę w tym wszystkim odegra Sarah. 

Książka, pomimo tego że to thriller, jest przepełniona emocjami. Ta pozycja po prostu tętni rozpaczą, tęsknotą, smutkiem i bezradnością. Na każdej stronie, w której prym wiedzie Chris, można znaleźć jego ból i cierpienie. Jednakże jest jedno „ale”. Emocje te nie były, jak dla mnie, dość autentyczne. Przy takich opisach się płacze, cierpi razem z bohaterem. Tego tutaj nie było i bardzo nad tym ubolewałam. Oprócz tego, książka, pod względem technicznym jest poprawna i składa się w logiczną całość. Zagwozdka, jaką prezentują nam autor nie jest zbyt skomplikowana, bez żadnych trudności domyśliłam się zakończenia, co u mnie rzadko się zdarza. Jednak pomimo kilku mankamentów uważam, że to dobry thriller i z pewnością umilił mi opalanie. 

Podsumowując, „Osiem minut” to bardzo dobry, niewymagający thriller. Charakteryzuje go oryginalny pomysł na fabułę oraz trzymanie w napięciu, przez co od książki nie mogłam się oderwać. 




Za możliwość przeczytania egzemplarza recenzenckiego serdecznie dziękuję wydawnictwu: 

http://www.harpercollins.pl/











sobota, 4 sierpnia 2018

„Hashtag” Remigiusza Mroza



Tesa, główna bohaterka najnowszej powieści Remigiusza Mroza, jest osobą dość specyficzną. Ma bardzo niską samoocenę z powodu swojego wyglądu, unika ludzi, rzadko wychodzi z domu i już kilka razy chciała popełnić samobójstwo.  Jej życie zmienia się o 180 stopni po tym, gdy odebrała z paczkomatu tajemniczą paczkę, której się nie spodziewała. Podczas gdy Tesa na nowo odrywa swoją przeszłość, w Internecie rodzi się nowy trend. Internauci zamieszczają wpisy z  tajemniczym hashtagiem #apsyda. Jednak nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby osoby te nie były od lat uznane za zaginione. 


Ogólnie rzecz biorąc książka bardzo mi się podobała z uwagi na ciekawą i oryginalną fabułę, wartką akcję, a także trzymanie w napięciu już od pierwszej strony. Z zapartym tchem czytałam historię Tesy. Jestem również pod wrażeniem research'u autora odnośnie psychiatrii, psychologii, a także finansów. Przemyca nam te informacje nienachalnie, między wierszami, dzięki czemu nie czujemy się, jakbyśmy czytali książkę akademicką. To, ile pracy autor musiał włożyć w przygotowanie się do napisania „Hashtagu” zasługuje na brawa. Mróz to autor, który nigdy nie idzie na łatwiznę i zawsze jego książki składają się nie tylko z fabuły, ale także mają coś więcej. 

Remigiusz Mróz w swojej thrillerze prezentuje również romans studentki w wykładowcą, a cała fabuła jest prowadzona z dwóch punktów widzenia - Tesy oraz Krystiana Stachowskiego. Autor bezapelacyjnie wodzi nas za nos. Kiedy już jesteśmy pewni tego kto jest dobry a kto zły,  Mróz odwraca sytuację o 180 stopni. I to  w jego książkach lubię najbardziej - nigdy nie udało mi się zgadnąć zakończenia. Tym razem również tak było. Jednak w przypadku „Hashtagu” przewidzenie rozwiązania zagadki graniczy wręcz z cudem. Moim zdaniem autor przesadził i przekombinował. Skomplikował zakończenie, przez co kończąc thriller miałam chaos w głowie. Kompletnie nie wiedziałam co myśleć i czy wszystko dobrze rozumiem. Myślę, że jest to typ książki, którą trzeba przeczytać po raz drugi, aby dobrze ją zrozumieć. Dlatego też uważam, że nie jest to najlepsza pozycja autora. Dla mnie numerem jeden nadal pozostaje „Behawiorysta”. 

Podsumowując, „Hashtag” to bardzo dobra, choć nie najlepsza, książka Remigiusza Mróza. Thriller jest intrygujący, oryginalny i trzyma w napięciu od deski do deski. Minusem jest jednak przekombinowane, jak dla mnie, zakończenie, aczkolwiek nadal zaskakujące. Myślę, że książka ta jak najbardziej jest godna polecenia. 



Inne książki tego autora zrecenzowane przeze mnie:

Cykl z Joanną Chyłką:


Tetralogia z komisarzem Forstem:

Pozostałe: