wtorek, 24 stycznia 2017

„Z teściową za pan wróg” Izabeli Milik

Za pewne każdy z Was w swoim życiu słyszał kilka dowcipów dotyczących teściowej, która nie jest osobą zbyt lubianą przez zięcia czy przez synową. Czy teściową wykreowana przez Izabelę Milik jest właśnie taką teściową z kawałów? 

 Podczas lektury książki poznajemy Olę, młodą ambitną kobietę, narzeczoną Rafała. Z powodu pracy Rafała para widuje się tylko w weekendy i powoli zaczynają myśleć o ślubie. Wszystko byłoby idealnie, gdyby nie rodzice mężczyzny. Nawet sam Rafał uważa, że są oni nie do wytrzymania. Ola początkowo nie przyznaje mu racji. Uważa swoich przyszłych teściów za bardzo serdecznych ludzi i z tego też powodu czasami pomiędzy parą dochodzi do spięć. Jednak po pewnym czasie poznaje drugą stronę rodziców Rafała i zmienia zdanie. Co raz rzadziej ma ochotę przebywać w rodzinnym domu narzeczonego, a mama Rafała nawet przez telefon potrafi zepsuć humor Oli już na cały dzień. 

~*~

Mówiąc szczerze książka spełniła moje oczekiwania. Sięgając po nią miałam nadzieję, że czeka mnie kilka godzin przyjemnej lektury, której towarzyszyłby uśmiech na twarzy. I to również dostałam. Bawiłam się świetnie choć nie zabrakło chwil wzruszenia. Izabela Milik napisała bardzo realistyczną książkę. Przedstawiła zdarzenia, sytuacje wyjęte z życia, które mogły spotkać każdą synową. Każdy z Was mógłby znaleźć odbicie swoich problemów w problemach bohaterów. 

Autorka potrafiła zatrzymać mnie przy książce. Nie mogłam się od niej oderwać. A jak już to zrobiłam to z niecierpliwością czekałam aż będę mogła wrócić do lektury i przeczytać co nowego wymyśliła mamuśka Rafała i czym znowu zdenerwuje Olę. Ponadto, książka jest napisana lekkim i przyjemnym językiem, dzięki czemu można ją przeczytać w mgnieniu oka.

Ogólnie odebrałam książkę bardzo pozytywnie, aczkolwiek moim zdaniem tę bardzo dobrą lekturę autorka troszkę „zepsuła” zakończeniem, którego nie do końca rozumiem. Po bardzo realistycznej i prawdziwej książce, autorka zaserwowała nam nieprawdziwe, oderwane od rzeczywistości zakończenie. Nie do końca przypadło mi to do gustu. Jednakże uważam, że każdy powinien sobie wyrobić swoje zdanie na ten temat. 

Podsumowując, „Z teściową za pan wróg” to bardzo dobra książka Izabeli Milik, którą mogę polecić. Pozycja ta przedstawia prawdziwe życie, prawdziwe relacje między teściową a synową. Książka trzyma w napięciu i wywołuje uśmiech na twarzy. 


Za możliwość przeczytania egzemplarza recenzenckiego serdecznie dziękuję wydawnictwu:


piątek, 20 stycznia 2017

„Obudź się, kopciuszku” Natalii Sońskiej

„Obudź się, kopciuszku” to już trzecia książka w dorobku Natalii Sońskiej. Tym razem autorka zaserwowała nam niezwykle zimową i klimatyczną powieść. Miło jest ją czytać, kiedy na zewnątrz mróz, w książce mróz, a w domu kocyk i przyjemne ciepełko. Czy nowa książka Natalii Sońskiej utrzymuje poziom poprzednich? Czytajcie dalej. 

Główną bohaterką książki jest Alicja - młoda, niezwykle ambitna internistka, która w 200% oddaje się swojej pracy. Spędza w niej każdą wolną chwilę, z chęcią bierze dyżury za przyjaciół w święta i w sylwestra. Jest osobą zamkniętą w sobie, nieufną i stroni od większego towarzystwa i imprez. Ma jednak paczkę przyjaciół, na których zawsze może liczyć. Pomimo tego że na pierwszy rzut oka Alicja wydaje się osobą zimną, twardą i nieprzystępną, tak naprawdę w głębi serca marzy o wielkiej, prawdziwej miłości. Jej życie zmienia sylwestrowy wyjazd w góry, gdzie poznaje przystojnego Michała - ratownika TOPR. W jego towarzystwie dziewczyna czuje się naprawdę dobrze i to właśnie dzięki niemu Alicja przestaje myśleć cały czas o pracy. Czy taki związek ma szansę przetrwać? Ona w Krakowie, on w Zakopanem... Obydwoje są zaangażowani w swoją pracę i żadne z nich nie chce pójść na kompromis. Dodatkowo Alicja zaczyna mieć kłopoty w pracy, których nigdy się nie spodziewała... 


Muszę przyznać, że Natalia Sońska zdecydowanie nadal rozwija skrzydła. Każda książka, która wychodzi spod jej pióra jest lepsza niż poprzednia, nie tylko pod względem warsztatu literackiego, ale także pod względem pomysłu na fabułę. Autorce jednak najlepiej wychodzi tworzenie niezwykłego i niepowtarzalnego klimatu w książce. W „Piernikach” były to święta. Natomiast w „Kopciuszku” Natalia Sońska wprowadza nas w klimat gór, zimy, skrzypiącego śniegu pod stopami. Czytając wszelkie opisy, byłam zachwycona! Autorka wprost maluje słowem i niezwykle działa nam na wyobraźnię. Stwarza niepowtarzalna, wręcz bajkowy klimat. Czułam, że razem z bohaterami jestem w górach, siedzę w góralskiej chacie i zajadam się smakołykami starej góralki. Muszę przyznać, że ta właśnie góralka skradła moje serce - niezwykle ciepła, serdeczna kobieta, która na każdym kroku dzieliła się swoimi życiowymi mądrościami. 

Tak jak było w poprzednich powieściach autorki, również w tej Natalia Sońska nie skupiła się tylko na jednym wątku, ale na kilku. Został tutaj poruszony np. wątek relacji Alicji z ojcem, która jest niezwykle trudna i raniąca. To dzięki retrospekcjom dowiadujemy się jakie dzieciństwo miała Alicja i dlaczego jej relacja z ojcem wygląda tak a nie inaczej.  Została również przedstawiona praca ratownika TOPR oraz internisty. Nie byłabym sobą gdybym nie zwróciła uwagi na okładkę. Jak w poprzednich książkach, i tym razem okładka jest przepiękna. Gdy ją pierwszy raz zobaczyłam od razu się w niej zakochałam. Zdecydowanie książka ta upiększa półki księgarń.

Podsumowując, „Obudź się, kopciuszku” to niezwykle ciepła i klimatyczna książka, która bez wątpienia skradła moje serce. To powieść niezwykle mądra, wartościowa i zmuszająca do refleksji. Zdecydowanie polecam i z niecierpliwością czekam na kolejną książkę Natalii Sońskiej. 




Recenzja została napisana w ramach współpracy z portalem:


Inne książki autorki zrecenzowane przeze mnie:
https://z-ksiazka-w-reku.blogspot.com/2016/10/mniej-zosci-wiecej-miosci-natalii.html

niedziela, 15 stycznia 2017

„Dziewczyna z daleka” Magdaleny Knedler [PRZEDPREMIEROWO]


To już moje drugie spotkanie z twórczością Magdaleny Knedler. Po przyjemnej lekturze książki „Klamki i dzwonki” z przyjemnością sięgnęłam po kolejną, najnowszą pozycję ten autorki. 

Pewnego styczniowego poranka w domu prawie stuletniej Nataszy Silsterwitz zjawia się młody Anglik - Artur Adams. Mężczyzna przywozi ze sobą srebrną piersiówkę i kopertę, w której znajdowały się stare fotografie. Na widok piersiówki Natasza zaczyna panikować. Jest pewna, że ten mężczyzna przynajmniej w części zna jej dramatyczną przeszłość, o której nie powiedziała nikomu, nawet najbliższej rodzinie. Artur Adams ogromną determinacją dąży do tego, aby porozmawiać z Nataszą. Kobieta wie, że tym razem nie uda jej się wyminąć od rozmowy. I dlatego właśnie - u schyłku życia - jest zmuszona wyjawić prawdę o sobie nie tylko przed tajemniczym Arturem ale także przed wnuczką. Natasza zabiera ich w podróż do przeszłości na przedwojenną Wileńszczyznę i zimną Syberię. 
  
~*~

Autorka w swojej książce przedstawia nam niezwykle ciekawą i intrygującą przedwojenną i wojenną historię. Zabiera nas na Wileńszczyznę i Syberię, gdzie opowiada nam historię młodej i walecznej Nataszy. Historia jest niezwykle wciągająca, nie mogłam się od książki oderwać. Z wypiekami na twarzy czytałam jak dalej potoczy się skomplikowane życie młodej dziewczyny. 

Cała książka jest jeszcze lepsza dzięki temu, że teraźniejszość miesza się z przeszłością, więc mamy tutaj pewnego rodzaju urozmaicenie. Powieść jest napisana pięknym, barwnym i subtelnym językiem, dzięki czemu chłonęłam słowa. Jestem również pod wrażeniem tego, ile autorka musiała włożyć pracy, aby napisać tak realistyczną książkę z wstrząsającą historią w tle. Warto również wspomnieć, że Magdalena Knedler łączy wymyślone przez nią postacie i postaciami prawdziwymi, historycznymi, a także z prawdziwymi miejscami  i wydarzeniami. Sprawia to, że książka jest jeszcze bardziej autentyczna. W najnowszej książce Magdaleny Knedler nie brakuje także dużego poczucia humoru i wątków miłosnych, które również są niezwykle intrygujące. 

„Dziewczyna z daleka” to książka, która dostarcza nam ogromnej dawki emocji - od śmiechu, przez smutek, aż po wzruszenie. Przez bardzo dobrą, autentyczną kreację bohaterów, wraz z nimi przeżywamy wszystkie zdarzenia, te smutne i te wesołe. 

Podsumowując, „Dziewczyna z daleka” to słodko - gorzka opowieść o miłości, zemście i zbrodni, z wielką historią w tle, z historią niezwykle intrygującą. Myślę, że ta książka jest godna polecenia i zdecydowanie warto od tej książki zacząć rok. 


 PREMIERA: 15.02.2017

Za możliwość przeczytania egzemplarza recenzenckiego serdecznie dziękuję wydawnictwu:





Inne książki tej autorki zrecenzowane przeze mnie:
http://z-ksiazka-w-reku.blogspot.com/2016/12/klamki-i-dzwonki-magdaleny-knedler.html
 

wtorek, 10 stycznia 2017

„Dziewczynka, która się nie uśmiechała” Shane Dunphy

Zazwyczaj sięgam po książki lekkie i przyjemne, przy których się zrelaksuje, pośmieje, wzruszę albo będę myślała nad rozwiązaniem zagadki. Rzadko zdarza się, żebym sięgnęła po książkę ciężką, smutną i tak niezwykle prawdziwą jak „Dziewczynka, która się nie uśmiechała”. 

Głównym bohaterem książki jest Shane Dunphy (tak, autor książki). Zaczynając pracę w ośrodku wychowawczym dla dzieci Małe Urwisy, nie ma pojęcia, jak trudna będzie to praca. Pozostali opiekunowie nie dają sobie rady z wyjątkowo nieposłusznymi i rozbestwionymi dziećmi. Wszędzie panuje chaos, który wydaje się być nie do opanowania. W ośrodku Shane poznaje Milandrę, niezwykle agresywną i zbuntowaną czterolatkę, Gusa - klasowego rozrabiakę, Rufusa - małego, zaniedbanego chłopca, który mieszka na osiedlu przyczep campingowych. Jest także nieśmiała dziewczynka z zespołem Downa - Julie,  także tytułowa Tammy - pięciolatka, która dla wszystkich stanowi zagadkę. Nie tylko się nie uśmiecha, ale także nie mówi. Jak Shane ma się porozumieć, zaprzyjaźnić a przede wszystkim okiełznać tak różne, sprawiające problemy dzieci? 
~*~

„Dziewczynka, która się nie uśmiechała” to prawdziwa historia. Autor opisał w niej część swojej przeszłości, która nie należała do najłatwiejszych. Przedstawia w niej, jak wyglądała praca w takim ośrodku, jakie należy mieć podejście do dzieci specjalnej troski. Autor pokazuje przede wszystkim, że taka praca jest niezwykle trudna. Wymaga dużej cierpliwości i ogromnych umiejętności słuchania i obserwacji. Ciężko jest okiełznać dzieci, które czują inaczej i rozumieją inaczej. Ale one, jak każde dziecko, potrzebują miłości, wsparcia i bezpieczeństwa. Bardzo trudnym zadaniem jest dotarcie do takich dzieci i zyskanie ich zaufania. Jednak autor udowadnia, że jest to możliwe. Owszem, to żmudna praca, ale przy odpowiednich metodach - owocna. Shane Dunphy w różne sposoby próbuje dotrzeć do dzieci, sprawić, aby przestałe być takie agresywne. Niektóre metody początkowo przynoszą odwrotny efekt od oczekiwanego. Jednak Dunphy nie poddaje się, czym zyskał moją sympatię. Próbuje dalej, wymyślaco rusz nowe zadania i z determinacją walczy o dzieci. 

Książka jest napisana, prostym i zwykłym językiem. Nie ma tu barwnych opisów czy zbędnych dialogów. Wszystko jest konkretne i sprawia, że książka staje się jeszcze bardziej autentyczna. Muszę przyznać, że czytanie powieści nie sprawiało żadnych problemów. Autor potrafił zatrzymać mnie przy książce, fabuła trzymała w napięciu. Z cierpliwością czekałam na kolejne pomysły Dunphy co do okiełznania dzieci. 

Muszę również podkreślić, że książka ta nie jest dla każdego. Jeśli lubicie książki, przy której lubicie się pośmiać i po prostu dobrze bawić, to zanim sięgniecie po „Dziewczynkę, która się nie uśmiechała” zastanówcie się, czy jesteście gotowi zawitać do świata agresji, do świata dzieci, które potrzebują znacznie więcej uwagi. 

Podsumowując, „Dziewczynka, która się nie uśmiechała” to niezwykle poruszająca powieści o uzdrawiającej sile miłości i życzliwości. To książka o odnajdywaniu siebie poprzez troskę o innych. Pokazuje, że czasem nawet odrobina cierpliwości i determinacji może rozwiązań niejeden problem. 






czwartek, 5 stycznia 2017

„Zaginięcie” Remigiusza Mroza

„Zaginięcie” to druga część cyklu o Joannie Chyłce. Remigiusz Mróz nie spoczął na laurach, po bardzo dobrej pierwszej części napisał znakomitą kontynuację, od której nie mogłam się oderwać! 

Tym razem Joanna Chyłka i Kordian Oryński podejmują się sprawy zaginionej, trzyletniej dziewczynki. Dziecko bez śladu zniknęło z domu letniskowego bogatych rodziców. Dodatkowo przez całą noc był włączony alarm, a wszystkie okna i drzwi pozamykane. Śledczy nie odnajdują żadnych śladów, które mogłyby świadczyć o porwaniu. Podejrzewają jednak, że dziewczynka nie żyje, a zarzut zabójstwa prokuratura stawia rodzicom dziecka. W ich obronie staje oczywiście nasz niezastąpiony duet w postaci Chyłki i Zordona. Proces ma charakter poszlakowy. Pomimo tego, wszystko wskazuje na winę rodziców. Nawet sami obrońcy są takiego samego zdania. Czy uda im się wybronić małżeństwo, kiedy to sami nie wierzą w ich niewinność? 


Największym atutem książki jest oczywiście fabuła. Mróz stworzył niezwykle oryginalną, skomplikowaną i wciągającą historię kryminalną, która nie jest tak oczywista jak może się na początku wydawać. Dopracował ją pod każdym względem, zwracając uwagę na najmniejsze detale. Wprowadził do niej również inne wątki kryminalne, które na końcu zgrabnie połączył w całość. Remigiusz Mróz doskonale wie, jak zatrzymać czytelnika przy książce. Wciągająca i trzymająca w napięciu historia sprawiła, że od książki nie mogłam się oderwać. Jest to spowodowane również ogromną ilością intryg w fabule, nieoczekiwanych zwrotów akcji i sprzecznych wskazówek, co powoduje, że książka ma „to coś”.

Ogromnym atutem jest także kreacja bohaterów, w której zakochałam się już gdy czytałam „Kasację”. Uwielbiam ten duet! Chyłka nic się nie zmieniła. Nadal jest bezpośrednia, wygadana i ekstrawagancka,  jej cięte riposty sprawiły, że nie raz wybuchnęłam śmiechem. Zordon również budzi sympatię, a razem z Joanną tworzą doskonały duet. W „Zaginięciu” zaczyna się zmieniać relacja między bohaterami. Nie jest już to tylko relacja patronka - aplikant. Kordian chce traktować Joannę jako kobietę, a sam chce być przez nią traktowany jako mężczyzna, potencjalny partner. Ten wątek, może  jeszcze nie miłosny, wyszedł Mrozowi w 100%, czułam niezwykłą chemię między bohaterami.  Co z tego wyniknie? 

Podsumowując, „Zaginięcie” to doskonała kontynuacja poprzedniej części. Mróz zaserwował nam niezwykłą historię, która ma drugie dno, a przy tym trzyma w napięciu do samego końca. Zdecydowanie polecam, a sama już niedługo sięgnę po kolejną część - „Rewizję”. 


Inne książki tego autora zrecenzowane przeze mnie:
http://z-ksiazka-w-reku.blogspot.com/2016/11/kasacja-remigiusza-mroza.html

poniedziałek, 2 stycznia 2017

Post urodzinowy i LOSOWANIE

Moi drodzy,
to dokładnie rok temu, 2 stycznia postanowiłam dodać coś do swojego życia i założyłam bloga. Nie sądziłam, że dam radę go prowadzić, uważałam, że to raczej słomiany zapał. Jednak sama siebie zaskoczyłam. Już nie wyobrażam sobie przeczytania książki bez jej zrecenzowania. Ale to wszystko dzięki Wam, moi drodzy Czytelnicy. Dzięki Waszym odwiedzinom i komentarzom. To właśnie Wy nadajecie mojemu recenzowaniu sens. Za co serdecznie Wam dziękuję! 


Mój blog z miesiąca na miesiąc się rozwija. Przybywa wyświetleń i komentarzy. W 2016 roku odwiedziliście mnie 32 130 razy i dodaliście 1 519 komentarzy. Nie jest to może wygórowany wynik, ale mnie cieszy każda cyferka. 

Jeśli zaś chodzi o mnie, to w ubiegłym roku przeczytałam 103 książki z czego jestem baaaaaardzo dumna, a także dodałam 117 postów na blogu. 

A teraz coś dla Was. Z okazji pierwszych urodzin bloga mam dla Was książkę „Miłość pod koniec świata” Grzegorza Filipa (recenzja). 



Konkurs trwa do 31 stycznia do godz. 23.59
 

Co musicie zrobić, aby wygrać książkę?
Osoby posiadające bloga powinny:
1. Być publicznym obserwatorem bloga Z książką w ręku
2. Polubić mój fanpage na Facebooku (link).
3. Będzie mi miło jeśli umieścicie baner konkursowy na blogu/Facebooku/Instagramie (gdzie Wam wygodniej), jednak nie jest to warunek konieczny. 
4. Dokonać zgłoszenia w komentarzu pod tym postem. 

Wzór zgłoszenia:
Zgłaszam się!
Mój adres e-mail:
Obserwuje blog jako:
Lubię fanpage na Facebooku jako: (mogą być jedynie inicjały)
Udostępniam baner: (link)

Osoby nieposiadające bloga powinny:
1. Polubić mój fanpage na Facebooku (link)

2. Dokonać zgłoszenia w komentarzu pod tym postem. 



Wzór zgłoszenia:
Zgłaszam się!
Mój adres e-mail:
Lubię fanpage na Facebooku jako: (inicjały)
Regulamin konkursu:
1. Organizatorką konkursu i sponsorem nagrody jest właścicielka bloga Z książką w ręku.
2. Warunkiem uczestnictwa w konkursie jest spełnienie wcześniej wymienionych warunków.
3. Konkurs trwa do 31 stycznia do godziny 23:59.
4. Zwycięzca zostanie wyłoniony w drodze losowania. 
5. Ogłoszenie zwycięzcy nastąpi maksymalnie tydzień po zakończeniu konkursu.
6. Nagrodą jest książka "Miłość pod koniec świata" Grzegorza Filipa.
7. Konkurs skierowany jest do osób posiadających adres zamieszkania w Polsce.
8. Ze zwycięzcą skontaktuję się drogą mailową. Jeśli zwycięzca nie odpowie na wiadomość w ciągu 7 dni, wylosuję inną osobę.  9. Nagroda zostanie wysłana na koszt organizatora, maksymalnie 7 dni po otrzymaniu odpowiedzi od zwycięzcy. 
10. Konkurs nie podlega przepisom Ustawy z dnia 29 lipca 1992 roku o grach i zakładach wzajemnych (Dz. U. z 2004 roku Nr 4, poz. 27 z późn. zm.).


Serdecznie zapraszam i życzę powodzenia!