Temat w 5 smakach, czyli 5 lektur szkolnych

Dzień dobry. 

Jestem pewna, że lektury kojarzą się większości  z nudnymi opowieściami, zazwyczaj oderwanymi od rzeczywistości, trudnymi do zrozumienia. A przede wszystkim kojarzą się z przymusem. Jednak istnieje kilka lektur, na które warto zwrócić uwagę, bo nie są wcale nudne i niezrozumiałe. W tej sprawie napisałam do blogerek. Jakie lektury najmilej wspominają? Zapraszam do przeczytania :)

Biblioteczka ciekawych książek 

Lektur zazwyczaj nie czytam, ale mam i swoją ulubioną, co prawda z podstawówki, ale cóż :D

Moją ulubioną lekturą jest Ten obcy. Książka lekka, przyjemna, pochłonęłam ją w bardzo krótkim czasie podczas przerwy wielkanocnej :) Zabawna, nieprzewidywalna, ale zdecydowanie dla czytelnika młodszego, bo nie wiem czy w tym wieku byłabym z niej równie zadowolona :) Moją ulubioną bohaterką była Pestka <3

Po drugiej stronie książki

Trudno jest mi wybrać ulubioną książkę - czy miałaby to być lektura, która zmieniła moje życie, którą poleciłabym innym, czy taka, do której ciągle bym wracała? Poprzestanę na ulubionej lekturze zeszłego roku, która spełnia te trzy kryteria, tak będzie dla moich książek najsprawiedliwiej :).
„Dziewczyny z Powstania” to zbiór jedenastu historii kobiet, które przeżyły podczas wojny traumatyczne chwile - walczyły o swoje życie, honor, bliskich i człowieczeństwo.
Książka ta uczy szacunku, patriotyzmu i okazywania miłości drugiej osobie. Jest naprawdę niesamowita, bardzo autentyczna (i w dodatku opatrzona wieloma fotografiami). Zdecydowałam się wybrać ją z trzech wymienionych wcześniej powodów i także dlatego, że ona naprawdę ma moc zmieniania człowieka. Z „Dziewczynami z Powstania” chciałam być lepsza, silniejsza, bardziej doceniać to, co mam i być bardziej pomocną dla innych. Czy to nie piękne, jeśli lektura jest w stanie w taki pozytywny sposób wpływać na człowieka? Streszczenie tych opowieści snutych przez starsze panie nie miałoby najmniejszego sensu, nie oddałoby tego ładunku emocjonalnego zawartego w książce - mogę Wam ją jedynie najgoręcej jak umiem polecić.

A lot of pages

Moją ulubioną lekturą jest "Mały Książę". Ta krótka i sympatyczna książeczka porusza wiele ważnych tematów. Opowieść o chłopcu szukającym przyjaźni może być interpretowana na kilka sposób. Inaczej widzi ją dziecko, a inaczej osoba dorosła. Pierwszy raz przeczytałam tą opowieść w gimnazjum i często do niej wracam, gdy mam złe dni. Ta krótka książeczka wzrusza, ale też wywołuje uśmiech na twarzy. Historia małego chłopca pokazuje nam czym jest prawdziwa przyjaźń, miłość, ale także obrazuje nam świat dorosłych ludzi. Oprócz pięknego przekazu, w całej historii odnajdujemy cudowne cytaty, które skłaniają nas do przemyśleń.  Jest to ponadczasowa książka, o której trudno zapomnieć. 

K-czyta

Fiodor Dostojewski – Zbrodnia i kara

Wśród przeczytanych w czasach szkolnych lektur, pierwszą, która przychodzi mi na myśl, gdy zastanawiam się nad tą ulubioną jest „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego. To genialny obraz człowieka mierzącego się z popełnionym morderstwem i wszystkimi konsekwencjami. Portret psychologiczny tak doskonały, że główny bohater – Raskolnikow – ożywa na kolejnych stronach. Zaglądamy mu do głowy, obserwujemy wewnętrzne zmagania i przestajemy traktować tylko jako postać z powieści. „Zbrodnia i kara” to jedna z tych książek, które pamiętam bardzo dobrze mimo upływu lat i z całą mocą polecam.

Wiktoria czyta razem z wami   
Po dłuższym namyśle stwierdzam, że moją ulubioną lekturą jest "Ten Obcy" Ireny Jurgielewiczowej. Uważam że jest to jedna z tych książek, która rozpoczęła moją przygodę z czytaniem dla przyjemności. Julek, Ula, Marian i Pestka postacie wzbudzające w czytelniku wiele emocji. Książka ta zaburzyła moje dotychczasowe poglądy o świecie. Myślałam że wszystko jest takie piękne i nic nie może się zdarzyć. A Zenek chłopak, który poszukiwał swojego wujka zupełnie sam to było coś niesamowitego. Dla mnie w wieku 12 lat przygoda życia. Tę książkę zawsze będę wspominać i mam do niej ogromy sentyment.  


Moja odpowiedź:
Nie lubiłam czytać lektur. Kojarzyły mi się z przymusem i zapamiętywaniem nic nie znaczących szczegółów. Jednak w liceum, kiedy to skupialiśmy się na przesłaniu lektur, nie męczyłam się już tak przy czytaniu. Polubiłam "Granicę", "Przedwiośnie", "Zbrodnię i karę", ale najbardziej podobała mi się "Lalka" pomimo swoich rozmiarów. Moim zdaniem to wspaniała książka, przedstawiająca zawikłaną historię, pełną niedopowiedzeń. To historia źle ulokowanych uczuć, straconych złudzeń i zaprzepaszczonych możliwości. Co tu dużo mówić, to klasyka! W dodatku wykreowanie Warszawy jest mistrzowskie! 
 

A jaka jest Wasza ulubiona lektura? Jaką najmilej wspominacie?

Jeszcze raz bardzo dziękuję powyższym osobom za pomoc!

Jeśli ktoś z Was jest chętny do pomocy przy kolejnej odsłonie, proszę o kontakt :)