„Kiedy pada deszcz” Lisa De Jong

Dawno nie czytałam typowej młodzieżówki. Zachęcona pozytywnymi opiniami na blogach i wysoką oceną na lubimyczytac.pl, sięgnęłam po „Kiedy pada deszcz”. Czy ta książka czymś się wyróżnia pośród innych schematycznych powieści tego gatunku? 

Autorka już na samym początku nie szczędzi nam zbędnych wstępów i przedstawia nam scenę, w której gwałcona jest nastoletnia dziewczyna - Kate Aleksander. To wydarzenie zmieniło życie nastolatki o 180 stopni. Z radosnej, pełnej optymizmu dziewczyny, pozostała tylko melancholia, smutek, brak poczucia własnej wartości i strach. Nawet najlepszy przyjaciel - Beaun nie potrafi pomóc dziewczynie, bo sam nie wie, co tak naprawdę się stało. Kiedy Kate żyje we własnym świecie, jej rówieśnicy wyjeżdżają na studia. W tym Beaun. Ich przyjaźń staje pod znakiem zapytania zwłaszcza po tym, kiedy okazuje się, że ze strony chłopca nie jest to tylko przyjaźń. Dziewczyna zostaje całkowicie sama i w samotności zmierza się ze swoją przeszłością. Pewnego dnia na jej drodze pojawia się Asher Hunt. Obydwoje noszą w sercu tragedię. Czy dzięki niemu Kate zapomni o przeszłości, zacznie ufać mężczyznom, a padający deszcz przestanie jej przypominać tamtą okropną noc? 

 

Co jest największym atutem książki? Zdecydowanie język i emocje jakie towarzyszą podczas czytania. Książka jest napisana lekkim językiem, z licznymi opisami, które zazwyczaj się przemyśleniami bohaterki, ale nie nudzą. Autorka w bardzo dobry sposób wykreowała Kate pod względem psychologicznym. Przedstawia nam przemyślenia dziewczyny, jej lęki, smutek i próbę odnalezienia się po tragicznym wydarzeniu. Nie ma tam miejsca na żadną słodycz. Kate jest bardzo autentyczną postacią. Jej rozterki i refleksje są naprawdę prawdziwe i życiowe, wzruszają a nawet wstrząsają. Autorka zdecydowanie gra nam na emocjach i robi wszystko, abyśmy o tej książce nie zapomnieli.

Pomimo wielu plusów, „Kiedy pada deszcz” jest typową i szablonową młodzieżówką, bez oryginalnej fabuły. Autorka zastosowała typowy dla tego typu książek schemat, i przez całą książkę mocno się go trzymała. Oprócz dobrej kreacji głównej bohaterki książka nie wyróżnia się spośród podobnych powieści na rynku wydawniczym. Dlatego też, bez problemu możemy zgadnąć, jak książka się skończy. Pomimo tego że książka została napisana w taki sposób, aby czytelnik płakał jak bóbr, ja nie uroniłam ani jednej łzy. Owszem, wzruszyłam się, ale nie na tyle aby płakać. Może wynika to z faktu, że to schematyczna powieść i czytałam już takich wiele?  

Podsumowując, książkę „Kiedy pada deszcz” pomimo mało oryginalnej fabuły - polecam. Powieść zaskoczyła mnie swoją autentycznością, która ukazuje się w kreacji ofiary gwałtu. To książka o sile miłości i przyjaźni,  pokazująca, że dopóki żyjemy, wszystko możemy naprawić i wyleczyć, nawet najbardziej głęboką ranę. Należy tylko znaleźć odpowiedni opatrunek.